■ خانه ای در تهران با اتاق های چرخان بخش معماری

خانه شریفی‌ها، که طراح اصلی آن دکتر علیرضا تغابنی است، در تهران و محله دروس ساخته شده و سال گذشته به بهره برداری رسیده است.

مشخصه اصلی این پروژه انعطاف پذیری و عدم قطعیت است. به طوری که با حرکت اتاق‌های چرخان، کیفیت فضاهای داخلی و فرم بیرونی بطور مداوم تغییر کرده و به باز و بسته شدن – درونگرا و برونگرا شدن – پروژه می‌انجامد. این تغییرات درفصول مختلف یا در سناریوهای عملکردی می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

زمین پروژه به مانند بسیاری از بلوک‌های شهری علی رغم عمق زیاد، بر و نمای محدودی داشت. سعی شد ساختمان با این باز و بسته شدن، به مانند خانه‌های قدیمی کیفیاتی چون «زمستان نشین» و «تابستان نشین» ارائه کند؛ در تابستان حجمی باز، شفاف، پر از خلل و فرج و دارای تراس‌های عمیق و بزرگ باشد و در زمستان‌های‌ تهران که تراس کمتر به کار می‌آید، حجمی بسته، بدون تراس و با حداقل بازشو طراحی شود.

خانه شریفی‌ها در ۷ طبقه طراحی شده است که در آن طبقات زیرزمین به فعالیت‌های ورزشی و تفریحی، طبقه همکف به پارکینگ‌ها و واحد سرایداری، طبقات اول و دوم به عملکردهای عمومی خانواده و در نهایت طبقات سوم و چهارم به اتاق‌های خواب اختصاص داده شده‌اند.

نوع استفاده از فضاها هم می‌تواند امکانات متفاتی به ساکنان بدهد. بطور مثال، اتاق مهمان که در طبقه دوم قرار دارد، با سناریوی حضور یا عدم حضور مهمان می‌تواند تغییر شکل دهد و یا اتاق‌های کار و فضای صبحانه خوری (اتاق گردان‌های طبقه سوم و اول) بر اساس نوع عملکرد و نیاز ساکنین می‌توانند تغییر حالت دهند.

نحوه ساخت سیستم چرخش این پروژه در حقیقت تکنیک پیچیده‌ای نداشت. این تکنولوژی هم اکنون در سن‌های گردان تئاترها، نمایشگاه‌های اتوموبیل، صنعت ذوب‌آهن و کشتیرانی ایران سازندگان متعددی دارد.

پروژه به نشانه ارادت به عمارت‌های قدیمی ایران، خانه شریفی‌ها، نام گرفت.